عصر دوشنبه

عصر دوشنبه‌ای که قرار باشد شبش یکی از بزرگترین رخدادهای فرهنگی در حوزه‌ی نویسندگی و روایت در استان سمنان رقم بخورد، قاعدتاً نباید یک عصر معمولی از اردیبهشت ماه باشد. این را خیلی راحت می‌شود ازحضور مهمان‌هایی که از شهرهای دور و نزدیک آمده‌اند و آمد و شدهایی که به ساختمان حوزه هنری سمنان صورت می‌گیرد، فهمید. این هم نباشد چهره‌های مضطرب و اندکی خسته اما مشتاق و امیدوار آن‌هایی که قرار است میزبان مهمانان افتتاحیه‌ی این رخداد باشند، خبر از اتفاقی مهم و غیر معمول می‌دهد.

هوا گرم و اندکی شرجی است. انگار تابستان بساط گرمایش را زودتر از سال‌های قبل روی تن شهر پهن کرده. مهمان‌ها پله‌های ساختمان حوزه‌ی هنری را بالا می‌روند تا در سالن کنفرانس، در نشستی با عنوان " دیدار آقای دادمان با هنرمندان استان" دور هم جمع شوند. صندلی‌های سالن بدون تأخیر چندانی و خیلی زود پر می‌شود. لحظاتی به خوش و بش و احوالپرسی هنرمندانی که از سمنان، شاهرود و دامغان آمده‌اند می‌گذرد. دقایقی بعد، آقای دادمان، ریاست حوزه هنری انقلاب اسلامی کشور، با چهره‌ای بشّاش و بانشاط در جلسه حاضر می‌شود و در صندلی مخصوص می‌نشیند. انگار مهم و غیرمعمولی بودن این روز، به ایشان هم سرایت کرده. چرا که از همان بدو ورودش به جلسه لبخند بانشاط و امیدواری به لب دارد و همان ابتدا، از تعارفات رسمی پرهیز می‌کند و صمیمانه و خودمانی سراغ چای را می‌گیرد.

جلسه با تأخیر اندکی شروع می‌شود. تقریباً هیچکدام از هنرمندان دعوت شده، دیر نمی‌رسند. چهره‌ها، چهره‌های گمنام و ناشناسی نیست. آقای شاهمرادی، معاون هنری معاونت راهبری امور استان های حوزه هنری کشور، یکی دو تا کارگردان‌ و فیلم ساز باتجربه‌ی استان، حسینعلی جعفری نویسنده‌ی کتاب‌های متعدد و دارنده‌ی جوایز پرافتخار، ناصر حامدی، شاعر خوش‌نام و خوش‌صدا، آقای نجفی فیلمساز، مریم میرحسینی و مهدی زارع، مسئولان دفتر آفرینش‌های ادبی شاهرود و سمنان، هنرمندان انیمیشن، نویسندگان و هنرمندان تئاتر و نمایش، مثل حلقه‌ای دور تا دور میز نشسته‌اند و آماده‌اند تا گفتگویی خوبی را در کنار هم رقم بزنند.

ساعت از 4و نیم که می‌گذرد، آقای یعقوبی مجری همیشه خوش‌‌صدای حوزه هنری، با نام و یاد خدا و خوش‌آمدگویی به آقای دادمان و هنرمندان حاضر در جلسه، گفتگو را آغاز می‌کند. لحظات ابتدایی به معرفی هنرمندان به آقای دادمان و شرح مختصری از فعالیت‌های آن‌ها می¬گذرد. آقای دادمان روی چهره‌ی تک‌تک هنرمندان مکث می‌کند و بزرگوارانه سر تکان می‌دهد. بعد از آن تنها چند کلامی صحبت می‌کند و عنان سخن را می‌سپارد به دست مهمان‌ها و آن‌ها هم با کمی تعارف و خوش و بش به ترتیب گفتگو را آغاز می‌کنند. 

مطالبات، درددل‌ها، حرف‌ها، انتقادات و پیشنهادهای هنرمندان حاضر در جلسه، مباحث دور از ذهن و خارج از قانون و قاعده‌ای نیست. ته‌مایه‌ی حرف‌ها نه رنگ و بوی توقعات نابه‌جا دارد و نه در پی منفعت‌های شخصی است. تنها درخواست حمایت و پشتیبانی از کسی است که شاید کاری از دستش بربیاد یا حداقل صدایش به بالادستی‌ها برسد. 

هنرمندان فیلم‌ساز از نبود امکانات و بودجه گلایه دارند و خواستار توجه بیشتری به این زمینه‌ی هنری هستند. ناصر حامدی دلتنگ محفل‌های پررونق و باشکوه شعری گذشته در حوزه‌ی هنری است که مثل مادری مهربان، هنرجویان را در آغوش می‌گرفت و حالا جایش خالی است. محفل‌هایی که در نبود آن‌ها، شاعران نوپا و مستعد استان، پناهگاهی برای رشد و پیشرفت، ارائه و تقویت آثار خود پیدا نمی‌کنند. هنرمندان رشته‌ی انیمیشن خواستار حمایت مالی از سوی حوزه هنری هستند تا بتوانند تا اطمینان خاطر بیشتری آثار خود را که تعدادی از آن‌هادر جشنواره‌های مختلف حائز رتبه شده، تولید و روانه بازار کنند. نجفی کارگردان از بحث‌ تفکیک‌های استانی و شهری خسته است و به دنبال حمایت جدی از هنرمندان این رشته است. خانم میرحسینی، مسئول محترم دفتر آفرینش‌های ادبی شاهرود خواستار پیگیری انبوه کتاب‌های در صف چاپ است. کتاب‌هایی که نویسندگان آن‌ها با اشتیاق چشم به راه به ثمر رسیدن آثارشان هستند و این تأخیر در چاپ، ذوق ، انگیزه و امید را در آن‌ها کمرنگ می‌کند. محبوبه حاجیان نژادِ نویسنده، از کتاب‌هایی می‌گوید که بعد از چاپ در انبارها راکد و بلااستفاده می‌ماند و تلاشی برای معرفی آن‌ها، دست‌کم به علاقمندان کتاب در سطح استان و ایجاد ارتباطی مؤثر بین نویسنده و مخاطب صورت نمی‌گیرد.

بعد از آن، آقای عبادیانی رشته‌ی کلام را به دست می‌گیرد و با بیانی شیوا و صمیمانه از استعدادهای شگفتی صحبت می‌کند که در سطح استان وجود دارد و در صورت عدم حمایت از سوی مسئولان، به نتیجه‌ای نخواهد انجامید. مرتضی حاجیان‌نژاد از ظرفیت خوب استان در حوزه‌ی تاریخ شفاهی می‌گوید. فضای جلسه با این جمله‌ی طنزآمیز مهدی زارع که نویسندگان برای ادامه‌ی حیات و بقای خود نیاز به امکانات خاصی ندارند و از طریق فتوسنتز به زندگی خود ادامه می‌دهند، به سمت شوخی و طنز می‌رود. آقای زراع این پرسش را مطرح می‌کند که چرا در حوزه‌ی نویسندگی، مثل سایر هنرها، تعرفه‌ی مشخص شده‌ای برای حق‌التألیف نویسنده درنظر گرفته نشده است. بعد از آن نوبت به آقای اصغرزاده، ریاست محترم حوزه‌ی هنری سمنان می‌رسد. ایشان در صحبت خود به دنبال راه‌حلی است برای آنکه بتوان برای حل مشکلات، به منابعی از خود استان دست یافت و استفاده کرد.

صحبت هنرمندان که به آخر می‌رسد، آقای دادمان رشته‌ی کلام را به دست می‌گیرد و خیلی کوتاه و مختصر عنوان می‌کند که این گفتگو جرقه‌هایی را در ذهنش روشن کرده و قول می‌دهد که مشکلات را پیگیری و به آن‌ها رسیدگی خواهد کرد.

ساعت از 6 بعدازظهر گذشته که جلسه به اتمام می‌رسد. مهمان‌ها خوش و بش‌کنان پله‌ها را پایین می‌روند. هوا رو به غروب می‌رود و شب بی‌صبرانه منتظر است که مهربانانه بساطش را پهن کند و یکی از بزرگ‌ترین رخدادهای فرهنگی در حوزه‌ی نویسندگی و روایت استان را در خانه‌ی تاریخی خطیبی به تماشا بنشیند.

✍️محبوبه حاجیان نژاد