
زینب ایمانی نژاد*
وقتی خدا به معنای خداوندی اش در رکنی از ارکان طبیعت خطور کند محال است قانون جدایی پذیری بر آن باور پیدا کند. رسوخ وجود لایتناهی خداوند در موجودات هستی، علاوه بر آرامش و یقین، اعتماد به نفس و خود باوری را نیز به همراه دارد. اگر مشتی گره شده بدین باور برسد که بی اذن خدا هیچ کدام از کائنات حتی قادر به نزدیک شدن به او نیستند آن مشت گره کرده، گره شده خواهد ماند. اگر به جای یک مشت، مشتهایی نیز به آن بپیوندند واژه ی اتحاد از ریشه ی وحدت نیز چاشنی آن می گردد. یعنی مسلم است که ایمان عمیق به قدرت خدا و بی قدرتی کائنات، عنصر درخشیدن اتحاد و همدلی و مشتهای گره کرده است.
تأثیر عمیق این ایمان و باور، ثمری دارد که نتیجه آن حرکت عظیم و استواری است که در فرهنگ ها و کتب از آن به "انقلاب" تعبیر می شود و انقلاب یعنی همین مشتهای گره کرده!
وقتی سکوت، حس خفقان می آورد باید فریاد زد. وقتی ایستادن، ایستایی ایمان می آورد باید حرکت کرد در پی حقیقتی که به دنبال مشتهای استوار جامعه ای بوجود می آید که ایستادن را مرگ و ذلت خود می داند و سکوت را ترس از مرگ و جهاد در راه خدا.
گاهی یک فریاد بهتر از هزاران سکوت و گاهی یک سکوت بهتر از هزاران فریاد است اما باید دانست که شرایط چه و کدام را مقتضا می کند.
چقدر این ایمان عمیق می شود اگر همه، چه بی سواد و چه با سواد ، چه محصّل و چه مدرس تکلیف خود بدانند که باید فریاد بزنند تا گوشهایی که در راه حقیقت به خواب غفلت رفته اند بلکه بیدار شوند. ملتی که باوری نهادینه به خدایشان دارند چگونه می توانند تحقیر را تحمل کنند؟ و اگر سکوت کنند گویی که تحقیر را پذیرفته اند!
درود بر آن فریادهایی که نزدیک به چهل سال پیش به بهانه ی آزادی شان و رهایی از بار تحقیر اجنبی راه حسین بی علی(ع) را اقتدا کردند که چه بهتر مرگ با عزت از زندگی با ذلت!
آری ، وقتی از حسین(ع) درس زندگی بگیری همین است. وقتی در مکتب حسین(ع) درس بخوانی نمره شجاعتت بیست می شود .
عده ای که نقشه ی راه را از حسین بن علی (ع) ستانده اند هیچ گاه راه را گم نمی کنند حتی اگر سالها از انقلاب ظاهری بگذرد همیشه در درونشان انقلابی برپاست. حال یک زمان رهبر انقلابی شان روح الله است و زمانی دگر سیدعلی و زمانی هم امام معصوم .
چقدر زیبا ، مردمی که از عاشورا درس خون گرفته اند با خون خود به بهای پیروزی جنگیده اند که حتی اگر سالها بگذرد هنوز هم مشتهاشان به شکلی گره و حنجره هاشان ارتعاش فریاد را دارد.
مسلماً انقلاب همیشه برای کسانی زنده است که از نسلهای قبل از خود درس طاغوت ستیزی درون و بیرون گرفته اند و گنجینه ی حفظ این ارزش، دلهای پاکشان است که با اندکی نگاه چپ دشمن به غرش و غلیان در می آید.
* کارشناس ارشد ادبیات مقاومت