با توجه حضورچند ساله و همکاری با حوزه هنری استان خراسان شمالی به عنوان مدرس کارگاه شعر و نیزسابقه فعالیت های پژوهشی شما در حیطه شعر کلاسیک ، جنابعالی شناخت مناسبی از مضمون و محتوای آثار شعری در این خطه از کشور دارید، کیفیت سرایش شعر را در خراسان شمالی چگونه ارزیابی می کنید ؟
نسبت به سال های گذشته پیشرفت بسیار زیادی داشته است.بحث دنیای مجازی،وبلاگ نویسی و...فاصله شعر مرکز را با شهرستان ها کم کرده است . قبلا تعداد جشنواره ها ، محافل و همایش ها کم بود. اما حالا فاصله شهرستان ها با مرکز به سبب وجود دنیای مجازی کم شده، در حال حاضر در حوزه شعر سپید بچه ها در خراسان خیلی خوب کار می کنند . تعداد محافل شعری هم در حال حاضر خیلی خوب شده است . در جاجرم ما در حال حاضر 6 محفل شعری داریم . انجمن های دانشجویی زیادی شکل گرفته است . در بین آثار بچه ها هم کتاب های قابل قبولی به چاپ رسیده است .در اکثر جشنواره های ملی هم رتبه هایی توسط شاعران این استان کسب شده است.
به نظر جنابعالی وجود چه ویژگی هایی در یک اثر ادبی آن را حائز صفت بومی می کند ؟
نیما می گوید:" شاعر باید فرزند زمانه خود باشد" . دغدغه شعر نیمایی توجه به ظرفیت های بومی است . به نظر من راه ورود به دهکده جهانی ، توجه به دهکده خودمان است .شعر معاصر تاکیدش بر تجربه شخص است. شعر نیما و اخوان هر کدام در بافت و زبان متفاوت هستند . شعر نیما لطافت شمال را به همراه دارد و شعر اخوان هم با توجه به جغرافیای خودش از ویژگی های خاصی برخوردار است .
به نظر شما یک شاعر اگر قرار باشد ملهم از بوم خراسان شمالی در سرایش شعر باشد چه ویژگی هایی در فرهنگ و جغرافیای این منطقه است که شاعر می تواند متاثر از آن باشد؟
در جغرافیای خراسان هم جلگه داریم ،هم دشت و هم کویر. در واقع در این خطه گوناگونی جغرافیایی و هویتی وجود دارد. اگر یک شاعر در بطن مردم باشد، می تواند از حکایات، اسطوره ها و تمامی پتانسیل های بومی موجود در یک منطقه در شعر به خوبی استفاده کند .
به نظر شما آیا کتاب های موفق شعری که رنگ و بوی بومی داشته باشد به چاپ رسیده است ؟
بله انجام شده . در خراسان شمالی اقوام ترک ، ترکمن ، کرد ، بلوچ و چند روستای عرب وجود دارد . در تمامی این موارد مخصوصا ترکی، کرمانجی و ترکمن کارهای پژوهشی، مقالات و شعرهای خیلی خوبی کار شده است . حتی دانشجویان رشته ادبیات پژوهش های زیادی در این زمینه انجام دادند .
در شمال شرق کشور گرایش به بومی نویسی تا چه اندازه است ؟
در حال حاضر در خراسان گرایش به بومی نویسی زیاد شده است .خاستگاه خیلی از رمان های مطرح در کشور ، خراسان هست . از جمله می توان به از کارهایی چون "آتش بدون دود " از نادر ابراهیمی و " کلیدر" از محمود دولت آبادی اشاره کرد .جالب آن است که حتی هنوز تعدادی از شخصیت های رمان کلیدر در خراسان هنوز زنده هستند .به طور کلی می توان گفت دراین نوع ادبیات ما یک بحث نویسی داریم و یک بحث بومی پژوهی. در زمینه بومی پژوهی ، ما سه هزار ترانه بومی محلی و حدود دویست تا سیصد قصه عامیانه جمع آوری کرده ایم .
جنابعالی در سرایش اشعار، تا چه اندازه به وجوه مضمونی زیست بوم خود می پردازید؟
من هم در حیطه ادبیات کرد کار کردم و هم فارس . در غزل هایی که دارم حتما کدهایی از زندگی بومی و عشیره ای می بینید . بوم خراسان به راحتی در کارهای من دیده می شود.
آینده و چشم انداز ادبیات خراسان شمالی را چگونه می بینید ؟
در زمینه ادبیات فارسی خیلی خوب ارزیابی می شود . اما در زمینه ادبیات بومی با وجود اینکه کارهای خوبی انجام شده است ، اما روز به روز کم رنگ تر می شود . متاسفانه رسانه ها باعث فاصله گرفتن نسل جدید از زبان های بومی – محلی شده است و اگر به همین صورت پیش برود در آینده ما زبان های بومی محلی را در موزه ها باید ببینیم.