اکثر نویسنده ها ویژگی خاص خودشان را در نوشتن دارند

یک نوشته بومی را واجد چه ویژگی هایی می دانید ؟

در مورد داستان و رمان بسته به نوع نگاه نویسنده به متن هست. توجه به بافت بومی ، افسانه ها و قصه های جغرافیایی خاص می تواند از ویژگی های یک نوشته بومی باشد.

با توجه به یک دوره داوری شما در جشنواره شاهوار و شناختی  که از تولیدات دیگر استان ها دارید، آیا داستان های تولیدی در استان سمنان در مقایسه  با دیگر استان ها دارای تمایز برجسته کردن مشخصه های بومی می باشد؟

متاسفانه آشنائیت چندانی با آثار تولیدی اخیر در استان سمنان ندارم  . اما نوشته های قبل تر مثل کارهای آقای محمد اسماعیل حاجی علیان و یا «سال بلوا» از عباس معروفی جزء کارهایی بودند که مشخصه های بومی در آنها دیده می شود.

در حال حاضر آثار داستانی کدام استان ها دارای مشخصه های  بومی بیشتری است ؟

استان خوزستان را می توان نام برد که به باورهای قبل از انقلاب درآثار این استان  زیاد پرداخته شده است . شاخص ترین نویسنده این استان هم که احمد محمود است که توجه زیادی به مقوله بومی گرایی داشته است . در مورد شهرهای دیگرجنوب، مثل بوشهر و بندرعباس و سایر شهرهای جنوبی کشور، از باورها و افسانه هایشان به خوبی استفاده کرده اند. اما در مناطق دیگر خیلی شاهد این قضیه نبودم و کمتر به آن پرداخته شده است .

جنابعالی در داستان های خود تا چه اندازه به بوم محوری در  نگارش با هدف ایجاد فضای داستانی خاص اهمیت می دهید ؟ 

با توجه به اینکه داستان در چه فضایی باشد، سعی کردم بیشتر نگاهم انسانی باشد تا منطقه ای و بومی . اما اگر در مورد اقلیم خاصی باشد، سعی کردم تحقیقاتی راجع به بوم آن منطقه داشته باشم. البته داستان های من بیشتر در تهران اتفاق می افتد و تهران هم نمی شود گفت بوم خاصی دارد و در واقع  این شهرتلفیقی ازبوم های مختلف است

آیا می توانیم از داستان ایرانی صحبت کنیم و بومی نویسی را  مدنظر نداشته باشیم ؟

ایران ، فضا و جغرافیای خاصی دارد . ما هر داستان ایرانی را که بخوانیم صرف نظر از زبان و داشتن زیرلایه ها و... عطر و بوی ایرانی بودن را دارند . همانطور که نوشته های یک نویسنده لاتین یا یک نویسنده افغان عطر و بوی کشور خودش را دارد.

حال حاضر کدام نویسندگان ایرانی را دارای کتاب هایی می دانید  که ویژگی بومی نویسی را در آثار خود دارند ؟

اکثر نویسنده ها ویژگی خاص خودشان را در نوشتن دارند . اما من احمد محمود را از همه خاص تر می بینم . ایشان به دلیل پر کاری و پختگی در نوشتن دارای زبان ساده و رنگین هستند.

جایگاه مطالعه را در شناخت یک بوم چگونه ارزیابی می کنید ؟ 

به نظر من مطالعه چندان نمی تواند در این زمینه مفید باشد. نویسنده ای که می خواهد از بوم بنویسد نیاز به زیست دارد. یعنی حتما باید درآن فضا تنفس کند . ما مطالعه میدانی و مکتوب داریم. مثلا وقتی می خواهیم از دوره قاجار بنویسیم چاره ای جز مطالعه مکتوب نداریم . اما زمانی که می توان مطالعه را به صورت میدانی انجام داد،این کار باید انجام شود .مسلما با مطالعه میدانی بهتر می شود در مورد باورها و اعتقادات و سایر موارد اطلاعات مناسب تری جمع آوری کرد .