خلق پرتره به سبک «هنر نخی»

به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، «هنر نخی» (String Art) بر خلاف اکثر بافتنی‌ها دارای تار و پود نیست، مانند گلدوزی هم نیست که خودش متکی بر بستری به نام پارچه باشد.

در «هنر نخی» با استفاده از یک نخ و تعداد زیادی میخ (لنگرگاه)، هر عکس دیجیتالی را می‌توان به یک الگوی بافندگی از این نوع تبدیل کرد. اما با وجود محدودیت‌های شدید در این نوع از طراحی، خلق چهره‌های تصویری (پرتره) ساده‌تر و قابل تشخیص است.

یکی از هنرمندان پیشرو در این سبک، «پتروس وارلیس» یونانی است. او برای خلق هر اثر ـ که از نمای دور شباهت بسیاری به طراحی‌های دوره رنسانس دارد ـ حدود یک تا دو کیلومتر نخ مصرف می‌کند و آن را 3 تا 4 هزار بار بین تکیه‌گاه‌ها رد و بدل می‌کند.

 گرچه این شیوه از بافندگی با دست انجام می‌شود، اما بدون استفاده از محسابات کامپیوتری قابل اجرا نیست.

در این الگوریتم، نرم‌افزار یک عکس دیجیتال را به عنوان ورودی می‌گیرد و الگوی بافندگی را به عنوان خروجی تحویل می‌دهد. برای تولید هر الگو، بیش از 2 میلیارد محاسبات لازم است؛ کاری که برای مغز انسان غیرممکن است. بنابراین، یک نوع جدید و منحصر به فرد بافندگی است که چند دهه قبل، بدون کامپیوترها قابل اجرا نبود.

البته اجرای تابلوهای ساده بی نیاز از کامپیوتر است. همچنین در طراحی، می‌توان غیر از کادر تابلو، در وسط آن هم میخ‌گذاری‌های بسیاری انجام داد.

زمان لازم اجرای هنر نخی، به مواردی همچون اندازه طرح، میزان پیچیدگی آن و سرعت عمل هنرمند بستگی دارد.